Cukrzyca typu 1 jest diagnozowana głównie u dzieci i młodych dorosłych do 40 roku życia. Liczby pokazują, że w 2021 roku, na całym świecie, na cukrzycę typu 1 choruje 294900 dzieci i młodzieży (w wieku 0-19 lat). Każdego roku około 31 000 dzieci i młodzieży słyszy diagnozę cukrzycy typu 1. Cukrzyca jest schorzeniem metabolicznym, w przebiegu którego dochodzi do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Szacuje się, że na całym świecie na cukrzycę chorować może ponad 400 milionów ludzi, a blisko połowa z nich nie została jeszcze zdiagnozowana. Choć pojęcia „cukrzyca” używa się zbiorczo wobec wszystkich jej typów, cukrzyca typu 1 (insulinozależna) i cukrzyca Dieta dla dzieci i młodzieży – p. rozdział na temat cukrzycy typu 1. 2. Dieta dla kobiet w ciąży i karmiących piersią – p. rozdział na temat cukrzycy typu 1. 3. Dieta dla chorych w podeszłym wieku – p. rozdział dotyczący cukrzycy u osób w wieku podeszłym. 4. Postępowanie w hipoglikemii – p. rozdział na temat hipoglikemii. 5. senność i ogólne zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, infekcje intymne. Cukrzyca typu 2 objawia się również licznymi zmianami skórnymi, tj.: suchością skóry, swędzeniem i skłonnością do zaczerwień, a nawet trudnością w gojeniu się ran. Objawy cukrzycy typu 2 nie występują jednak w tak nasilonym stopniu, jak w - Czy naprawdę nie ma w Polsce preparatu, który mógłby obniżyć odporność na cukru? - W Polsce, podobnie jak w Niemczech, istnieją preparaty stosowane na cukrzycę typu 2. W Polsce jest to Dialine. Wielu diabetyków jest mu winni zdrowia. Dialine został opracowany przez polskich naukowców w 2010 roku. Czy można zapobiec cukrzycy typu 1? Cukrzyca Leczenie bez wychodzenia z domu, w formie wygodnych konsultacji z lekarzem online Przyczyny, diagnozowanie, profilaktyka. Problem Pomorza Cukrzyca typu 1 stanowi około 10 proc. zachorowań na cukrzycę i jest często mylona z typem 2, który ma jednak zupełnie inne podłoże (nieskuteczne działanie insuliny, a nie jej brak - jak w przypadku typu 1 - i dotyka osoby starsze. Z kolei cukrzyca pierwszego typu jest określana często mianem cukrzycy młodzieńczej. Bardzo nasilone objawy cukrzycy typu 1 wynikają z bardzo dużego niedoboru insuliny. Poziom cukru we krwi przy diagnozie zwykle jest bardzo wysoki (powyżej 300 mg/dl). Często bezobjawowy przebieg cukrzycy typu 2 wynika z umiarkowanej hiperglikemii. Cukrzyca typu 2 zwykle diagnozowana jest przy glikemii poniżej 250 mg/dl. W przypadku cukrzycy typu 2 najpierw chory obowiązkowo musi być leczony przez pół roku insuliną NPH, której stosowanie jest obciążone istotnym ryzykiem niedocukrzeń, zwłaszcza w nocy. Jeśli to gorsze leczenie nie zadziała, dopiero wtedy lekarz może przepisać pacjentowi lepszy lek, czyli refundowany w 30 proc. długo działający Leczenie zaburzeń odżywiania u pacjentów z cukrzycą typu 1. Gdy u pacjenta z cukrzycą typu 1 rozpoznane zostaną zaburzenia odżywiania, należy jak najwcześniej rozpocząć leczenie. W takiej sytuacji terapia jest wielopłaszczyznowa, wymaga udziału wielu specjalistów i nie obejmuje jedynie osoby chorej, ale także członków jej rodziny. q7aFvdP. Jak leczyć cukrzycę? To historia młodego mężczyzny, u którego cztery lata temu zdiagnozowano cukrzycę i wysokie ciśnienie krwi, które udało się wyleczyć. Insulina i tabletki na nadciśnienie były nieuniknione. Mężczyzna wybrał jednak inną opcję i po to aby przezwyciężyć swoją chorobę: spożywał surowe warzywa i owoce! Cztery lata temu poszedł do lekarza, bo odczuwał ciągłe pragnienie. Wtedy dowiedział się, że ma cukrzycę. Wyniki były szokujące: jego cukier wynosił 29 i powiedziano mu, że jego trzustka już nie działa, więc nie mógł dłużej żyć bez przyjmowania insuliny. Sytuacja sprawiła, że ​​nieźle radził sobie z chorobą i robił wszystko, co niezbędne, aby zachować zdrowie: brał udział w różnych zajęciach sportowych i regularnie przyjmował insulinę. Mimo to, jego stan zdrowia nieustannie się pogarszał. Mężczyzna faszerował się wieloma rodzajami tabletek, więc z czasem pojawiały się nowe problemy medyczne. Jego poziom trójglicerydów wzrósł do 16, a jego ciśnienie podniosło się do 150/100. Mężczyzna miał tego wszystkiego dość. Jego postanowienie noworoczne na 2013 r. polegało na tym, że przezwycięży on swoje choroby. Wtedy włączył telewizor i zobaczył program “The Edge of Science”. Tej nocy gościem programu był dr John Zirdum, który mówił o swoim zdrowym stylu życia. Mianowicie przez 12 lat żył tylko i wyłącznie na surowych produktach. Po emisji, nasz bohater zastanowił się i postanowił na własnej skórze wypróbować metod doktora. Kupił blender i zaczął zupełnie nowe życie. W pierwszym tygodniu udało mu się pokonać wszystkie pokusy, co dało pierwsze rezultaty w walce o własne zdrowie. W bardzo krótkim czasie poziom cukru we krwi spadł do 5. To było dla niego niewiarygodne. Ponownie rozważył leczenie insuliną, ale dodatkowo, by utrzymać zdrową dietę i poziom cukru postanowił rzucić palenie. Gdyby się nie udało, a poziom cukru w jego krwi by wzrósł, mężczyzna ostatecznie przyjmowałby insulinę. Wkrótce jednak zaczął tracić na wadze. Wszystko było dobrze. Rezultaty tej zmiany stylu życia były fascynujące! Facet tracił prawie kilogram ciężaru swojego ciała codziennie, a w efekcie końcowym aż 11 kg w ciągu pierwszych 25 dni. Następne cztery miesiące uczyniły go nowym człowiekiem. Poprawił się jego stan zdrowia, ciśnienie krwi wynosiło 120/70, a stężenie trójglicerydów utrzymuje się na poziomie 1,4 podczas gdy mężczyzna nie przyjmuje insuliny ani żadnych innych pigułek. On sam stracił ponad 20 kg i jest najszczęśliwszym człowiekiem w historii. Jego najczęstszą mieszanką, jest ta według jego autorskiego przepisu, a znajdziecie go poniżej. Przepis na ulubiony sok: • 2 banany • 2 jabłka • garść jarmużu • 5 kiwi • pół litra wody Sposób użycia: Pół litra przygotowanego soku należy wypić rano, a resztę spożyć do końca dnia. Kiedy czujesz się głodny, możesz jeść nieograniczoną ilość owoców, sałatek lub tuńczyka, ponieważ jest on bogaty w witaminę B12 i niezwykle korzystny dla organizmu. Zaleta zdrowego stylu życia jest to, że nigdy nie jesteś głodny, ponieważ mózg wysyła sygnały, ze żołądek jest pełny. Wynika to z faktu, ze mózg dostaje informacje poprzez krew, a kiedy spożywamy soki i surowe pokarmy krew jest trwale obciążona substancjami odżywczymi. Odwiedź nasz kanał na YouTube — Projekt Natura lek. med. Dariusz Chraniukspecjalista chorób wewnętrznych Na stałe prowadzi praktykę lekarza rodzinnego w Görlitz w wszechstronnemu wykształceniu medycznemu jest przygotowany do leczenia: - chorób serca i układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu, miażdżyca)- chorób układu oddechowego ( zakażenia dolnych i górnych dróg oddechowych, zaburzenia oddychania, , astma oskrzelowa)- chorób układu dokrewnego (zaburzenia pracy tarczycy)- chorób układu pokarmowego (choroby przełyku, żołądka i dwunastnicy, w tym choroby wrzodowej, - - - chorób dróg żółciowych)- chorób układu moczowego ( zakażenia układu moczowego, w tym zapalenie pęcherza moczowego, kamica nerek)- chorób stawów i kości ( osteoporoza, choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa, reumatoidalne zapalenia stawów)- chorób układu krwiotwórczego (niedokrwistość)- chorób autoimmunologicznych ( cukrzyca typu 1,2 ) lek. med. Aleksandra Szymczakspecjalista medycyny rodzinnej Od roku 2020 zawodowo związana z miastem Goerltz, wcześniejsze swoje doświadczenie zawodowe nabywała jako lekarz rodzinny w Nordhrein- Westfallen w Niemczech Lekarz medycyny rodzinnej zajmuje się całym procesem leczenia pacjenta, zaczynając od profilaktyki, przez diagnostykę, leczenie, rehabilitację oraz kontrolę stanu zdrowia. Jeśli istnieje taka konieczność, kieruje na konsultacje do lekarzy innych specjalizacji. Udziela zaleceń lekarskich, wypisuje recepty na leki, wystawia skierowania na leczenie szpitalne oraz zwolnienia lekarskie, wykonuje usg tarczycy. Zapewnia opiekę obejmującą diagnozowanie , leczenie ostrych i przewlekłych problemów zdrowotnych. Zajmuje się leczeniem chorób układu oddechowego, odpornościowego, pokarmowego, krążeniowego, moczowego i chorób układu hormonalnego a także leczeniem cukrzycy typu 2. Lekarz chorób wewnętrznych zajmuje się całym procesem leczenia pacjenta, zaczynając od profilaktyki, przez diagnostykę, leczenie, rehabilitację oraz kontrolę stanu zdrowia. Jeśli istnieje taka konieczność, kieruje na konsultacje do lekarzy innych specjalizacji. Udziela zaleceń lekarskich, wypisuje recepty na leki, wystawia skierowania na leczenie szpitalne oraz zwolnienia lekarskie. Rejestracja i informacja 519 448 916 Neuromed Polsko- Niemieckie Centrum Medyczne Dr n. med. Katarzyna GosekKatedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii, Śląski Uniwersytet Medyczny, Zabrze Streszczenie Schyłkowa niewydolność nerek (ESRD) stanowi powikłanie zagrażające życiu u pacjentów chorych na cukrzycę, prowadząc do pogorszenia ich jakości życia, większej śmiertelności i zwiększenia kosztów leczenia. Przeprowadzone badania epidemiologiczne potwierdzają, że 50% chorych rozpoczynających leczenie nerkozastępcze (RRT) stanowią chorzy na cukrzycę. Niemniej dane porównujące częstość stosowania RRT u osób chorych na cukrzycę z osobami bez cukrzycy są ograniczone i wykazują duże zróżnicowanie, przy czym wskaźniki zapadalności (IR) wśród osób chorych na cukrzycę wahają się od 59 na 100 tys. osobolat do 678 na 100 tys. RP. Ryzyko względne (RR) porównujące IR u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy waha się od 4 do 8. Badania epidemiologiczne wykazują sprzeczne wyniki dotyczące trendu czasowego schyłkowej niewydolności nerek u osób chorych na cukrzycę. Interesująca jest zatem analiza częstości występowania ESRD, zdefiniowanej jako przewlekła terapia nerkozastępcza w celu zbadania trendów czasowych wśród osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy oraz ocena, czy wzorce te różnią się w zależności od wieku i płci. Dane pochodzące z dwóch niemieckich oddziałów ubezpieczeń zdrowotnych obejmujących 25 mln mieszkańców potwierdziły, że częstość występowania przewlekłej RRT pozostawała istotnie wyższa wśród osób chorych na cukrzycę. Wskaźnik IR zmniejszył się znacząco u osób chorych na cukrzycę niezależnie od płci i wieku. Trendy czasowe były niespójne u osób bez cukrzycy. Wprowadzenie Schyłkowa niewydolność nerek (ESRD) stanowi powikłanie zagrażające życiu u pacjentów chorych na cukrzycę, prowadząc do pogorszenia ich jakości życia, większej śmiertelności i zwiększenia kosztów leczenia. Przeprowadzone badania epidemiologiczne potwierdzają, że 50% chorych rozpoczynających leczenie nerkozastępcze (RRT) stanowią chorzy na cukrzycę. Niemniej dane porównujące częstość stosowania RRT u osób chorych na cukrzycę z osobami bez cukrzycy są ograniczone i wykazują duże zróżnicowanie, przy czym wskaźniki zapadalności (IR) wśród osób chorych na cukrzycę wahają się od 59 na 100 tys. osobolat do 678 na 100 tys. RP. Ryzyko względne (RR) porównujące IR u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy waha się od 4 do 8. Istnieją ograniczenia dotyczące możliwości porównania uzyskanych rezultatów wynikające z różnych metod zastosowanych w przeprowadzonych badaniach. W niektórych porównano częstość RRT u osób chorych na cukrzycę do całej populacji, w innych analizowano wyłącznie ESRD związaną z rozwojem nefropatii cukrzycowej, która jest przyczyną ESRD tylko u połowy osób z cukrzycą typu 2. Wyniki badań populacyjnych, w których analizowano trend czasowy RRT IR wśród chorych na cukrzycę niezależnie od przyczyny RRT w populacji chorych na cukrzycę, były sprzeczne. Zmniejszenie zachorowalności zaobserwowano w Hongkongu, podczas gdy stabilny trend czasowy stwierdzono we Włoszech, podobnie tendencję wzrostową obserwowano w Australii w odniesieniu do chorych wyłącznie na cukrzycę typu 2. Co więcej, w niektórych badaniach odnotowano istotne różnice dotyczące wieku chorych i trendu występowania RRT w czasie. W 2010 r. w USA przeprowadzono badanie, które wykazało zwiększoną częstość występowania ESRD w wyniku rozwoju nefropatii cukrzycowej wśród osób w wieku 18-45 lat, a następnie obserwowana tendencja ulegała stabilizacji u osób od 45. Wyniki te potwierdzają istotną rolę wieku i płci na tempo progresji RRT u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy. Doniesienia pochodzące z obserwacji regionalnego ośrodka dializoterapii w Niemczech dotyczące częstości RRT u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy w latach 2002-2016 wykazały, że IR nie zmienił się w okresie obserwacji w populacji chorych na cukrzycę oraz w populacji osób bez cukrzycy. Wskaźnik ten był 4,5 razy wyższy wśród chorych na cukrzycę w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Analizowane dane dotyczyły jednak zbyt małej populacji, by móc analizować trendy czasowe specyficzne dla wieku i płci. Co więcej, możliwość uogólnienia tych wyników na populację ogólnokrajową była ograniczona. Metodologia badań Claessen i wsp. przeprowadzili badanie wśród populacji 25 mln Niemców w celu oceny IR RRT w Niemczech u chorych na cukrzycę i bez cukrzycy, a także odpowiadającego RR i ryzyka związanego z cukrzycą oraz analizy trendów czasowych w latach 2010-2016 w zależności od wieku i płci. Przeanalizowali anonimowe ogólnokrajowe dane osób, które były ubezpieczone w dwóch niemieckich oddziałach ubezpieczeń zdrowotnych – Allge-meine Ortskrankenkasse (AOK) (87% badanej populacji) i Betriebskran-kenkasse (13%) – w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2017 r. Dane te obejmowały 30% populacji Niemiec, tj. mieszkańców, którzy byli w tym okresie ubezpieczeni w sposób ciągły (maksymalna przerwa wynosiła 90 dni) przez co najmniej rok. W Niemczech ubezpieczenie zdrowotne jest obowiązkowe. Około 90% tamtejszej ludności jest ubezpieczone w państwowych kasach chorych, a pozostałe 10% prywatnie. Pomimo istniejących różnic oba systemy zapewniają pełne ubezpieczenie zdrowotne, a obywatele niemieccy mają taki sam dostęp do usług medycznych, takich jak np. RRT. Do badania włączono chorych na cukrzycę, którzy spełniali co najmniej jedno z następujących kryteriów: 1) rozpoznano u nich cukrzycę (kody ICD-10: E10-E14) i chorowali przez co najmniej trzy spośród czterech kolejnych kwartałów, 2) rozpoznano u nich cukrzycę i wystawiono co najmniej dwie recepty na leki hipoglikemizujące (kod A10) w ciągu roku oraz wykonano jeden pomiar stężenia glukozy we krwi lub HbA1c w tym samym kwartale (aby uniknąć przypadków fałszywie dodatnich), a także włączono osoby z nowo rozpoznaną cukrzycą (20). Do badania włączono wszystkie osoby, które po raz pierwszy rozpoczęły leczenie nerkozastępcze pomiędzy 1 stycznia 2010 r. a 31 grudnia 2016 r. Analizie poddano wszystkie przypadki rozpoczęcia terapii nerkozastępczej u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy – niezależnie od przyczyny RRT. Terapia nerkozastępcza obejmowała chorych leczonych dializami (metodą powtarzanych hemodializ lub dializy otrzewnowej) i osoby poddane zabiegowi przeszczepienia nerki. Zabiegi hemodializ kwalifikowano jako przewlekłe, jeżeli zostało spełnione przynajmniej jedno z następujących kryteriów: 1) przeprowadzono co najmniej jedną udokumentowaną dializę tygodniowo przez 12 kolejnych tygodni, 2) u zmarłych chorych na schyłkową niewydolność nerek dializowanych krócej niż 12 tygodni, u których rozpoznano ESRD co najmniej 9 miesięcy przed badaniem. Osoby mające rozpoznanie „stan po przeszczepieniu nerki” zostały wykluczone, jeśli w okresie obserwacji nie było udokumentowanego przeszczepienia nerki. Analiza statystyczna Claessen i wsp. przeprowadzili wszystkie analizy dla całej populacji, a następnie w zależności od płci i przedziału wiekowego: 0-39, 40-49, 50-59, 60-69, 70-79 i 80 lat. Wskaźnik IR dla przewlekłego leczenia RRT oszacowano, przyjmując jako licznik liczbę rozpoczętych terapii RRT w przeliczeniu na osobę na każdy rok okresu obserwacji i dzieląc przez skumulowane osobolata we wszystkich kwartałach ubezpieczenia wszystkich ubezpieczonych w danym roku minus te z przewlekłym RRT jako mianownikiem. Wskaźniki IR dla przewlekłej terapii RRT standaryzowane według wieku i płci obliczono z 95% CI w populacji chorych na cukrzycę i bez cukrzycy dla każdego roku kalendarzowego, wykorzystując populację niemiecką z 2013 r. jako standardową, uwzględniając podział ze względu na wiek. Ponadto standaryzowany wskaźnik IR populacji z cukrzycą i bez cukrzycy podzielono w celu obliczenia współczynników IR (IRR) dla każdego roku kalendarzowego. W celu zbadania trendów czasowych IR dla przewlekłej RRT jako zmiennej zależnej dla osób z cukrzycą i bez cukrzycy w ogólnej populacji oraz w zależności od wieku i płci wykorzystano modele regresji Poissona. Rok terapii RRT (różnica od 2010) został wykorzystany jako zmienna niezależna do oszacowania wpływu czasu kalendarzowego. Wszystkie modele, które nie były stratyfikowane ze względu na wiek i/lub płeć, zostały dostosowane do tych zmiennych przy użyciu najmłodszej grupy wiekowej (80 lat (0,982 [0,976-0,989], p 45 lat. W australijskim badaniu analizującym specyficzny dla wieku trend czasowy częstości występowania przewlekłego RRT stwierdzono silny roczny wzrost o 4,2% w grupach wiekowych 80. Z kolei zmniejszenie zachorowalności wśród osób chorych na cukrzycę w niemieckim badaniu było bardziej widoczne w młodszych grupach wiekowych, w tym u kobiet 80 lat. Zmniejszenie zachorowalności notowane wśród młodszych kobiet może wynikać z lepszej regulacji ciśnienia tętniczego krwi w porównaniu z młodymi mężczyznami. Niespójny trend czasowy częstości RRT w średnim wieku może wynikać z późnego rozpoczęcia i nieadekwatnego leczenia nadciśnienia tętniczego, co prowadzi do pogorszenia czynności nerek i w konsekwencji do rozwoju nefropatii nadciśnieniowej. Zmniejszenie wskaźników wśród populacji osób starszych może wynikać z poprawy nefrologicznej opieki medycznej. Istnieje również możliwość, że starci pacjenci, u których doszło do rozwoju ESRD, mający często liczne schorzenia współistniejące, nie są kwalifikowani do leczenia nerkozastępczego. Pośrednim potwierdzeniem tego ostatniego zjawiska może być obniżający się wiek pacjentów bez cukrzycy rozpoczynających leczenie nerkozastępcze z 69,2 do 67,6 lat w okresie badania. Ograniczenia i mocne strony Przeprowadzone badania, w tym Claessena wsp., mają ograniczenia wynikające z analizy danych dotyczących dokumentacji obejmujących chorych leczonych z powodu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, zwłaszcza osób, które zmarły w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia dializoterapii. Ponadto w badaniach populacyjnych nie uwzględniono ważnych danych klinicznych, takich jak czas trwania cukrzycy, wielkość filtracji kłębuszkowej czy ciśnienie tętnicze krwi, a także czynników związanych ze stylem życia, takich jak palenie tytoniu. Odgrywają one istotną rolę w progresji rozwoju ESRD u osób chorych na cukrzycę. Z uwagi na bardzo wrażliwy charakter tych danych osobowych i aktualne przepisy dotyczące ochrony danych, lekarze nie mogą przekazywać takich danych firmom ubezpieczeniowym. Dodatkowo na podstawie informacji pochodzących z firm ubezpieczeniowych nie można było zróżnicować cukrzycy typu 1 i typu 2. Można założyć, że większość osób chorych na cukrzycę rozpoczynających przewlekłą terapię RRT to osoby chore na cukrzycę typu 2; ustalenia pochodzące z niemieckich badań populacyjnych są prawdziwe przede wszystkim dla populacji osób chorych na cukrzycę typu 2. Z uwagi na różnice socjodemograficzne i zdrowotne istniejące pomiędzy zakładami ubezpieczeń zdrowotnych osoby ubezpieczone objęte badaniem mogą różnić się od osób z innych publicznych, a zwłaszcza prywatnych, zakładów ubezpieczeń zdrowotnych. Uzyskane wyniki można tylko częściowo uogólnić na całą populację niemiecką. Badanie Claessena i wsp. jest pierwszym ogólnokrajowym badaniem populacyjnym przeprowadzonym w Niemczech, obejmującym 1/3 populacji niemieckiej mającym na celu przeanalizowanie trendu czasowego występowania przewlekłej terapii RRT wśród osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy. Zarejestrowano w nim wszystkie przypadki RRT u osób chorych na cukrzycę bez względu na pierwotną przyczynę rozwoju ESRD. Ostatecznie udało się oszacować częstość występowania cukrzycy w badanej populacji za pomocą ustalonego algorytmu, co pozwala uwzględnić rosnącą częstość występowania cukrzycy w populacji ryzyka (w przeciwieństwie do IR ogólnej populacji), a tym samym pozwala na prawidłową interpretację wyników dotyczących trendu czasowego. Podsumowując: wskaźnik IR terapii RRT był sześciokrotnie wyższy u osób chorych na cukrzycę w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Częstość występowania przewlekłej RRT istotnie zmniejszyła się w okresie obserwacji u osób chorych na cukrzycę we wszystkich przedziałach wiekowych i obu płci. W przeciwieństwie do tego, nie zaobserwowano spójnego trendu czasowego u osób bez cukrzycy z rozbieżnymi wynikami dla wieku i płci. Praca naukowa „Świat Lekarza” nr 8/2021 (95), str. 72-73 Piśmiennictwo Claessen H, Narres M, Kvitkina T, et al. Renal replacement therapy in people with and without diabetes in Germany, 2010-2016.: An analysis of more than 25 milion inhibitants. Diabetes Care 2021;44: K, Laxy M, Schneider U, Rogowski WH, Lhachimi SK, Holle R. Health care costs associated with incident complications in patients with type 2 diabetes in Germany. Diabetes Care 2018;41: 971– A, Haastert B, Gandjour A, et al. Costs of dialysis–a regional population-based analysis. Nephrol Dial Transplant 2010;25:1647– X, Wang M, Zuo L. Early mortality risk in incident Chinese hemodialysis patients: a retrospective cohort study. Ren Fail 2017;39: 526– A, Argyropoulos C, Weissfeld L, et al. All-cause and cause-specific mortality associated with diabetes in prevalent hemodialysis patients. BMC Nephrol 2012;13: F, Haastert B, Koch M, Giani G, Glaeske G, Icks A. The effect of diabetes on incidence and mortality in end-stage renal disease in Germany. Nephrol Dial Transplant 2011;26:1634– FG, Couchoud C, Hannedouche T, et al.; French Renal Epidemiology and Information Network Registry. Trends in the epidemiology and care of diabetes mellitus-related end-stage renal disease in France, 2007-2011. Diabetologia 2014;57:718– NR, Hora I, Geiss LS, Gregg EW, Albright A. Incidence of end-stage renal disease attributed to diabetes among persons with diagnosed diabetes – United States and Puerto Rico, 2000-2014. MMWR Morb Mortal Wkly Rep 2017;66:1165– M, Claessen H, Kvitkina T, et al. Incidence and relative risk of renal replacement therapy in people with and without diabetes between 2002 and 2016 in a German region. Diabetologia 2020;63:648– JL, Pavkov ME, Magliano DJ, Shaw JE, Gregg EW. Global trends in diabetes complications: a review of current evidence. Diabetologia 2019; 62:3– J, Arcos E, Castell C, et al. Evolution of the incidence of chronic kidney disease stage 5 requiring renal replacement therapy in the diabetic population of Catalonia. Nephrol Dial Transplant 2013;28:1191– YW, Wu WS, Hsu CF, Wang JJ, Weng SF, Chien CC. Bidirectional association between ESRD dialysis and diabetes: national cohort study. PLoS One 2017;12: M, Claessen H, Droste S, et al. The incidence of end-stage renal disease in the diabetic (compared to the non-diabetic) population: a systematic review. PLoS One 2016; 11: Dijk PR, Kramer A, Logtenberg SJ, et al. Incidence of renal replacement therapy for diabetic nephropathy in the Netherlands: Dutch Diabetes Estimates (DUDE)-3. BMJ Open 2015;5: FC, Auinger M, S€aemann M, et al.; Austrian Dialysis and Transplant Registry. Diabetes-related end-stage renal disease in Austria 1965-2013. Nephrol Dial Transplant 2015; 30:1920–1927Sesso RC, Lopes AA, Thome FS, Lugon JR, Martins CT. Brazilian chronic dialysis census 2014. J Bras Nefrol 2016;38:54– AOY, Hui EMT, Sin MC, et al. Declining trends of cardiovascular-renal complications and mortality in type 2 diabetes: the Hong Kong Diabetes Database. Diabetes Care 2017;40: CB, Carna P, Salomone M, et al. Ten-year comparative analysis of incidence, prognosis, and associated factors for dialysis and renal transplantation in type 1 and type 2 diabetes versus non-diabetes. Acta Diabetol 2018;55:733– DN, Magliano DJ, Reid CM, et al. Trends in incidence of ESKD in people with type 1 and type 2 diabetes in Australia, 2002-2013. Am J Kidney Dis 2019;73:300– EW, Hora I, Benoit SR. Resurgence in diabetes-related complications. JAMA 2019;321: 1867– I, von Ferber L, Ihle P, Schubert I, Hauner H. The cost burden of diabetes mellitus: the evidence from Germany–the CoDiM study. Diabetologia 2006;49:1498– E, Gothe H, Geyer S, , et al.; German Society for Social Medicine and Prevention; German Society for Epidemiology. Good Practice of Secondary Data Analysis (GPS): guidelines and recommendations. Gesundheitswesen 2015;77: 120– F, Icks A. Diabetes prevalence based on health insurance claims: large differences between companies. Diabet Med 2011;28:919– F, Icks A. Structural differences between health insurance funds and their impact on health services research: results from the Bertelsmann Health-Care Monitor. Gesun-dheitswesen 2012;74:291– F, Koller D. Different regions, differently insured populations? socio-demo- graphic and health-related differences between insurance funds. Gesundheitswesen 2017;79: e1– CC, Li CI, Liu CS, et al. Development and validation of a risk prediction model for end-stage renal disease in patients with type 2 diabetes. Sci Rep 2017;7: E, McDonald SP, Couchoud C. Incidence of treatment for end-stage renal disease among individuals with diabetes in the continues to decline: response to Burrows, Li, and Geiss. Diabetes Care 2010;33:e69; author reply CM, Nee R, Ceckowski KA, Knight KR, Abbott KC. Diabetic nephropathy as the cause of end-stage kidney disease reported on the medical evidence form CMS2728 at a single center. Clin Kidney J 2017;10:257–262.